ကပၸိယေက်ာ္ေခါင္ ႏွင့္ သူမသိေသးေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ား

တစ္ေန႕သ၌ ကပၸိယေက်ာ္ေခါင္းသည္၊ ရြာဦးေက်ာင္းေနာက္ဖက္ ဇရပ္အိုၾကီး၌ အနားယူေနစဥ္၊ ဆရာေတာ္ေခၚသျဖင့္ အေျပးအလႊား ေက်ာင္းၾကီးေပၚသုိ ့ေရာက္ရွိလာ၏၊ ‘‘အမိန္႔ရွိပါဘုရား ’’ ဟုူ၍ ေလ်ွာက္ထားလုိက္ရာ ၊ ဆရာေတာ္သည္း ဤသို ့အမ္ိန္႕ရွိေလ၏ ။ ‘‘ ငေက်ာ္ေခါင္း မင္းနဲ ့ငါ ေနာက္အပတ္ထဲမွာ အညာဖက္ကုိ ခရီးအတူသြားၾကမယ္ကြဲ ့မင္းလည္း ဗဟုသုတ တုိးတာေပ့ါ ’’ ဟူ၍ ေျပာဆိုေလ၏ ။ ကပၸိယေက်ာ္ေခါင္ သည္ မေရာက္ဖူးေသာေနရာကို လိုက္ခ်င္ေသာ္လည္း၊ သူ႔အား ‘‘ဗဟုသုတ တုိးတာေပါ့’’ ဟုေျပာဆုိေသာ ဆရာေတာ့္စကားကုိ သိပ္ဘဝင္မက်လွေပ ၊ သူသည္ သူ႔ကိုယ္သူ အင္မတန္ ဗဟုသုတ ရွိသူတစ္ေယာက္ဟူ၍ ခံယူထားေလ၏ ၊ ဟုတ္လည္းဟုတ္ေပသည္၊ ကပၸိယေက်ာ္ေခါင္ သည္ ညေနေစာင္း အခ်ိန္တိုင္း ရြာလယ္က ေဒါပုကုန္စုံဆိုင္သို ့သြားကာ အိမ္ရွင္မမ်ားအား အကဲခတ္ေလ့ရွိ၏ ။

"ကပၸိယေက်ာ္ေခါင္ သည္ သူအျမဲမျပတ္ေလ့လားထားေသာ ရွားေလာ့ဟုမ္း၏ စုံေထာက္ ပညာ ႏွင့္ ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ တုိ ့၏ ပညာမ်ားကုိ လက္ေတြ ့အသုံးခ်ေလ့ရွိ၏ ၊ အိမ္ရွင္မမ်ား၏ ဆြဲျခင္းကို ၾကည့္ေသာအားျဖင့္ မနက္ျဖန္ ရြာဦးေက်ာင္း၌ အဘယ္ဟင္းမ်ား ေနရာယူမည္ကုိ သူ ေသေသခ်ာခ်ာသိေလသည္၊ သို႔ေသာ္ သူမသိေသးသည္မွာကား ၊ အိမ္ရွင္မမ်ား၏ ဆြဲျခင္းထဲ့၌ ပါသြားေသာ ၾကက္သား ဝက္သားမ်ားသည္း အဘယ္ေၾုကာင့္ ရြာဦးေက်ာင္းကုိ ေရာက္မလာခဲ့သနည္း၊ ဤသည္ကား ကပၸိယေက်ာ္ေခါင္ မသိေသးေသာ အေၾကာင္းအရာထည့္တြင္ တစ္ခုအပါအဝင္ ျဖစ္ေလသည္။
ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ ႏွင့္ ကပၸိယေက်ာ္ေခါင္ တုိ ့ခရီးထြက္ခဲ့ေလျပီ ၊။
ရနု္ကုန္တြင္ ခရီးစဥ္တစ္ေထာက္နား၍ ကပၸိယအတြက္ လုိအပ္ေသာ အဝတ္အစားမ်ုားကို ဝယ္ကာ အညာခရီးကုိ စတင္ေလေတာ့၏ ။ မႏၱေလး ေဂါဝိန္ဆိပ္မွ ေတာင္တုိ သေဘၤာၾကီးျဖင့္ ဧရာဝတိီျမစ္ေၾကာ္အတိုင္း စုန္ဆင္းခဲ့ေလ၏ ။ ကပၸိယေက်ာ္ေခါင္ သည္ ျမင္သမ်ွေတြ႔သမ်ွအားလုံးကို အတတ္နိုင္ဆုံးမွတ္သားထားေလ၏၊ ညေနေစာင္း အခိ်န္ခန္႔တြင္ ဆီမီးခုံ ျမိဳ႕အနိီ၌ ေတာင္တို သေဘၤာၾကီး ေသာင္တင္သျဖင့္ ၊ ငေက်ာ္ေခါင္ ႏွင့္ တစ္ကြ ကာလသားမ်ား အားလုံး ေရထဲဆင္ကာ သေဘၤာအား တြန္းခဲ့ရေလသည္ ။ ငေက်ာ္ေခါင္ အတြက္္ အင္မတန္မွ ထူးဆန္းေသာ ျဖစ္ရပ္ျဖစ္ေလ၏ ၊ သူၾကားဖူးသည္မွာ ကားကုိသာ ဆင္း၍တြန္းရသည္ ဟု ၾကားဖူးထား၏ ၊ ယခုမူ သေဘၤာကို ဆင္းတြန္းရသျဖင့္ ဒုိင္ယာရီ မွတ္ထားရမေလာက္ အံ့အုိေနမိ၏ ။ နတ္တိုလ ရာသီ၏ ဒီေရတုိက္စာမူေၾကာင့္ ဧရာဝတိီျဖစ္၏ ေရေၾကာင္း ပုံမွန္မဟုတ္သည္ကုိကား ငေက်ာ္ေခါင္ တစ္ေယာက္ သိမထားေပ။ သူသည္ ထုံစံအတိုင္း မ်က္စိကို ေပကလပ္ေပကလပ္လုပ္ကာ ဧရာဝတီ ရွူ ့ခင္းမ်ားကို အလြန္ပင္ အံ့အုိလာခဲေလ၏ ၊အေတာ္ မိုးခ်ုဳပ္မွ ဆရာေတာ္ ႏွင္ ့ကပၸိယတုိ ့၊ သြားလုိရာ ျမင္းျခံျမိဳ႔နယ္ ကံေတာ္ရြာသို ့ေရာက္ေလေတာ့၏၊ ဆရာေတာ္သည္ အလြန္ပင္ပန္း သျဖင့္ ေစာေစာ က်ိန္းစက္ေလ၏ ၊ ငေက်ာ္ေခါင္းမွာကား သေဘာျဖဴ ေရႊညာသူေလးမ်ားနဲ ့ေလပန္းကာမအိပ္ပဲ က်န္ေနေသး၏ ၊ ငေက်ာ္ေခါင္း ေျပာေသာစကားထဲ့တြင္ မိမိသည္သာလွ်င္ အဓိက မိမိသည္သာလွ်င္ဇာတ္လုိက္ ျဖစ္ေလ၏ ။ ။ မက္ဆိုပုိးေတးမီယား စစ္ေျမျပင္မွာ စြန္႔စားခဲ့ေသာ ဂ်မဒါ မင္းထင္ အေၾကာင္း ၊ ကမၻာ့ ပထမဆုံး ကြန္မန္ဒုိ ေအာ္တုိစေကာ့ဇန္ီ အေၾကာင္း ၊ ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္းက ဟစ္တလာ၏ ေစခုိင္းခ်က္အရ ဂ်ဴလူမ်ိဳး ေျခာက္သန္းေက်ာ္တုိ ့ကုိ အရွင္လတ္လတ္ သတ္ခဲ့သူ အေဒါ့အိုက္ခမန္း အေၾကာင္း၊ သဲကႏၵာရေျမေခြးဟု အမည္းတြင္ခဲ့ေသာ စစ္သူၾကီး ရြမ္းမဲ အေၾကာင္း၊ ဒုတ္ိယကမၻာစစ္ၾကီး စတင္ျဖစ္ပြားရာ အေျခခံအေၾကာင္းတရားျဖစ္ေသာ ဂ်နီဖာ စာခ်ဳတ္အေၾကာင္း၊ ဒုတိယကမၻာစစ္ၾကီးအဆုံးသတ္ရာ ေနာ္မန္ဒီကမ္းတက္တိုက္ပဲြ အေၾကာင္း၊ ဒုတ္ိယကမၻာစစ္အတြင္းက မဟာမိတ္တပ္မ်ား အေၾကာက္ဆုံးျဖစ္ခဲ့ရသည့္ ေနးဗရြမ္း ေတာင္ကုန္းမွ အေျမာက္ၾကီးမ်ားအေၾကာင္း၊ နပိုလီယံအေၾကာင္း ၊ ရုိးမသူရဲေကာင္း အားခီးလီး အေၾကာင္း၊ ထရြိဳင္းျမိဳ႔ေတာ္ကို ပ်က္စီးေအာင္ ဖန္တီးေပးခဲ့တဲ ့ထရုိဂ်င္း သစ္သားျမင္းရုပ္ၾကီၤးအေၾကာင္း ႏွင့္ ေပ်ာက္ဆုံးေနေသာ ျမိဳ႕ေတာ္ ရွန္ေဗလား (ေခၚ) ရွန္းဂရီးလား အေၾကာင္း မ်ားကို ေရပက္မဝင္ တတြတ္တြတ္ ေျပာေနေလေတာ့၏ ၊ သုိ႔ေသာ ကပၸိယေက်ာ္ေခါင္း သည္ ရန္ကုန္တြင္ ေခတၱနားေနခ ဲ့စဥ္ ရႊင္ေပ်ာ္ေပ်ာ္စားေသာက္ဆိုင္တြင္ ထမင္းစားရင္း အလည္၌ တည္ထားေသာ ပန္းအိုးကုိ ငပိရည္နဲ ့ေတာ့ခဲ့သည္ကုိမူ ေယာင္လုိ႔ေတာင္မွ မေျပာျဖစ္ခဲ့ေပ ၊ သေဘာျဖဴ ေရႊညာသူေလးမ်ားမွာလည္း ကပၸိယေက်ာ္ေခါင္းကို အလြန္အထင္ၾကီးေလးစားကာ ထန္းျမစ္မီးဖုတ္မ်ားကုိ ပ်ားရည္ႏွင့္ ဧည့္ခံၾကေလေတာ့၏ ၊ ကပၸိယေက်ာ္ေခါင္ သည္ ၄င္းထန္းျဖစ္မ်ားအား ပ်ားရည္တြင္ေတာ့ကာ အီၾကာေကြးကို ငရုပ္ဆီႏွင့္စားသကဲ့သုိ႔ အခြံံမႏႊာပဲ အေခ်ာင္းလုိက္ကိုက္ေလေတာ့၏ ။ ထုိအခါ အညာသူေလးမ်ားသည္ ခိခိခစ္ခစ္ရယ္ေမာၾကေလ၏ ၊ ကပၸိယေက်ာ္ေခါင္ သည္ကာ သူ၏ ပ်က္လုံးမ်ားကို ရယ္သည္ဟု အမွတ္ျဖင့္ ေရာ၍ ရယ္ရင္း ထန္းျမစ္မ်ားကို အေခ်ာင္းလိုက္ စားျမဲစားေလေတာ့သတည္း။ ။ ဤသည္မွာလည္း ကပၸိယေက်ာ္ေခါင္ မသိေသးေသာ အေၾကာင္းတရားမ်ားတြင္ တစ္ပါးအပါအဝင္ ျဖစ္ေလေတာ့သတည္း။ ။