လက္ရွိဝပ္တလုမ္ေက်ာင္းတုိက္တြင္ ဗုုဒၶဘာသာႏိုင္ငံေပါင္းစုံမွ ရဟန္းေတာ္မ်ား ၃၀၀ ေက်ာ္ခန္႔သီးတင္းသုံး ေနထုိင္ၾကရာတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ တုိင္းရင္းသားေပါင္းစုံ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား ၁၀၀ ေက်ာ္ရွိေလသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံရွိ တကၠသိုလ္အသီးသီးတုိ႔တြင္ ပညာသင္ၾကားေနေသာ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားမွာ၊ ၁၄၀ ခန္႔ရွိေလသည္၊ ဘန္ေကာက္ ခ်င္းမုိင္ ဟတ္ယိုင္ စေသာ ျမိဳ ့အသီးသီးတုိ႔တြင္ တကၠသိုလ္ပညာမ်ားကို သင္ၾကားလ်ွက္ရွိၾကသည္၊ ထုိင္းနိင္ငံတြင္ တကၠသိုလ္ တက္ေရာက္လုိေသာ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား အေနျဖင့္ လုိအပ္ေသာ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္မူမ်ားကို သိရွိေစရန္ ပညာဇာနည္း တြင္ ဖတ္ရွူ႔ႏုိင္ပါသည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံသုိ႔ လာေရာက္ပညာသင္ၾကားေနေသာ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား၏၊ အခက္အခဲမ်ားထဲမွ အေရးအၾကီးဆုုံးတစ္ခုမွာမူ၊ ေနထုိင္စရာ ေက်ာင္းပင္ျဖစ္ေလသည္။ မဟာခ်ဴလာတကၠသိုလ္တြင္ကား ေက်ာင္သားအေဆာင္ရွိေလသည္၊ သုိ႔ေသာ္လည္း ေနရာႏွင့္ေက်ာင္းသား မမွ်ေသးသျဖင့္ အခက္အခဲ ျဖစ္ၾကရပါသည္။
ထုိင္းႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားသည္၊ ပညာသင္ၾကားႏိုင္ရန္အတြက္ ေနထုိင္စရာေက်ာင္းမ်ားကို အေရးတၾကီးရွာေဖြရေလသည္၊ သို႔ေသာ္လည္း ထိုင္းဆရာေတာ္မ်ားသည္ကာ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ လက္ခံရန္ အထူးသျဖင့္ ျငင္းဆန္ၾကေလသည္၊ တစ္ခ်ိဳ ့ကလည္း သမိုင္းေပးဝဋ္ေၾကြးဟု ေျပာဆုိၾကသုူမ်ား ရွိသကဲ့သို႔၊ တစ္ခ်ိဳ ့ကလည္း ဆင္းရဲေသာႏုိင္ငံမွ လာသူူျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အထင္ၾကီ္း ေလးစားမူ မရွိေသာေၾကာင့္ လက္မခံလိုၾက ဟူ၍လည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေဝဖန္ၾကေလသည္။
မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ၊ ထိုကဲ့သို႔ ေနရာအခက္အခဲမ်ားကို ဒုိင္ခံ၍ ေျဖရွင္းေပးေနေသာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ပါးေတာ့ ရွိေလေသးသည္၊ ထုိပုဂၢိဳလ္မွာ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား၏ ေက်းဇူးရွင္ ဝပ္တလုုမ္ေက်ာင္း ဆရာေတာ္ၾကီး ဖရမဟာဘုံးထိန္ ဇုတိေျႏၵာ ပင္ျဖစ္ေလသည္၊ ဆရာေတာ္သည္ လာလာသမ်ွေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား တံခါးမရွိ ဓားမရွိ သာသနာျပဳစိတ္ဓာတ္ အျပည့္ျဖင့္၊ အျမဲတမ္းၾကိဳဆိုေနေလသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဆရာေတာ္၏ ေက်ာင္းတိုုက္တြင္ ေနရာမရွိေပ၊ မိမိတို႔ေနတတ္သလုိသာ ေနမည္ဆုိပါက၊ အျမဲတမ္း တံခါးဖြင့္ထားေသာ သစ္တစ္ပင္ေကာင္း ငွက္တစ္ေသာင္း နားခုိရာ ပေညာင္ပင္ၾကီးသဖြယ္ ျဖစ္ေလသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ေရာက္လာခါစ ရဟန္းေတာ္မ်ားတစ္ခ်ိဳ႔႕သည္ကား၊ ဝပ္တလုမ္ေက်ာင္းတုိက္တြင္ ေနေရးထုိင္ေရး ဆင္းရဲပုံကို ေတြ႔ျမင္ရသျဖင့္၊ အျခားေသာ ထိုင္းေက်ာင္းမ်ားတြင္ ေနရာတစ္ေနရာ ရလုိရျငား အစြမ္းကုန္ က်ဳိးစားရွာေဖြၾကေလေတာ့သည္၊ သို႔ေသာ္လည္း အခ်ီးႏွီိးသာျဖစ္ေလ၏၊ မည့္သည္ေက်ာင္းမ်ားတြင္မွ ေလ်ွာက္ထား၍ မရေသာအခ်ိန္တြင္ကား၊ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား ခုိနားရာ ဝပ္တလုမ္ေက်ာင္းတုိက္သုိ႔သာ၊ ေျခဦးတည္ၾကရေလေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မည့္သည့္ေနရာမ်ားတြင္မွ မရသည့္အဆုံးတြင္ ဝပ္တလုမ္ေက်ာင္းရွိေသးသည္ဟု ဆုိကာ၊ မရအဆုံး ဝပ္တလုမ္းဟူ၍ပင္ ေျပာစမွတ္ ျဖစ္လာရေလေတာ့သည္တကား။
ထုိ႔ကဲ့သုိ႔ ေနရာအခက္အခဲမ်ားသေလာက္ ပညာေတာ္သင္ရဟန္းေတာ္မ်ားလည္း မ်ားျပားလာရာ၊ ဝပ္တလုမ္ေက်ာင္းဆရာေတာ္မွ၊ ေျမေနရာတစ္ခုကုိ ေပးသျဖင့္၊ ဝပ္တလုမ္ေက်ာင္းေန ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားမွ စုေပါင္း၍ အလ်ွားေပ ၄၀ အနံေပ ၆၀ ရွိေသာ ဝိဇၨာယလျမန္မာေက်ာင္း တစ္ေဆာင္ကုိ သီးသန္႔ ေဆာက္လုပ္ခြင့္ ရရွိလာေလေတာ့သည္။
ထုိ႔သို႔ေသာ အခြင့္အေရးမ်ိဳးသည္ အလြန္အင္မတန္မွ ကံေကာင္းအေၾကာင္းလွျခင္းသာ ျဖစ္ေပသည္၊ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ အလြန္အင္မတန္မွ ဝမ္သာစရာ ျဖစ္ၾကရေပသည္။ ေက်ာင္းတုိက္အတြင္းရွိ ဦးေဆာင္ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား ဦၤ္းစီးကား၊ ေဆာက္လုုပ္ျပီးုစီးသြားေသာ ထုိဝိဇၨာလယေက်ာင္းေဆာင္ကို ၂၆-၉-၂၀၁၀ တြင္ စည္းကားသုိက္ျမိဳက္စြာ ေရစက္သြန္ခ်ႏုိင္ခဲ့ျပီးျဖစ္ေလသည္။
0 Comments:
Post a Comment