ကပၸိယေက်ာ္ေခါင္ ႏွင့္ ရြာသူၾကီးဖုိးလူ

တစ္ေန႔သ၌ ကပၸိယေက်ာ္ေခါင္သည္၊ မ်က္ႏွာဖရိုဖရဲျဖင့္၊ ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္အား ဤသို႔ ေလွ်ာက္ထားေလ၏၊ “
မွန္လွပါဘုရား…မေန႔ကဆိုလား ဟိုတစ္ေန႔ကဆိုလား ပဲ…တဲ့ ဘုရား၊ ဟိုဖက္ရြာမွာ ဆိုလား ဒီဖက္ရြာမွာဆုိလား ပဲ…တဲ့၊ အဲဒီမွာ အမ်ိဳးသမီး ဆုိးလား အမ်ိဳးသားဆိုလား ပဲ…တ ဲ့ဘုရား၊ ႏြားေခြ႔တယ္ ဆ္ိုလာ ကၽြဲခတ္တယ္ ဆိုလားပဲ၊ အဲဒါ့နဲ႔ အခု ေဆးရုံး တက္ေနရတယ္ ဆိုလား ဘာဆိုလားပဲ..တဲ့၊ အခုဆိုေတာ့လညး္ ေသသြားတယ္ ဆုိလား ဘာဆိုလားပဲ..တဲ့ ဘုရား၊ ဟူ၍ ေလွ်ာက္ထားလုိက္ေလရာ၊ ထုိအခါ= ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္က . “ေဟ့ ငေက်ာ္ေခါင္ မင္း ဒီသတင္းကို ဘယ္ကၾကားတာလဲ ေျပာစမ္း“ ဟုေမးေလ၏။ “မွန္လွပါဘုရား ..တပည့္ေတာ္ကို ရြာသူၾကီးဖုိးလူ ေျပာတာပါ ဘုရား၊ အရွင္ဘုရားမယုံရင္ သူၾကီးကို ေမးၾကည့္ပါဘုရား ဟူ၍ အားရပါးရ ေလွ်ာက္ထားေလ၏။
ထုိအခါ ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္က ..“အံမယ္ ဒီဥေႏွာင့္ မရွိတဲ့ေကာင္ေျပာတာကို မင္းမုိ႔ယုံတာ“ ဟူ၍ ေျပာဆိုလုိက္ေလရာ၊ ကပၸိယေက်ာ္ေခါင္သည္ မိမိ၏ စကားကို ပယ္ခ်ခံရသျဖင့္ အလြန္႔အလြန္ အားမလို အားမရ ျဖစ္ျပီး၊ ဤသို ့ျပန္ေလေလွ်ာက္ထားလိုက္ေလ၏။
“ဆရာေတာ္ကလည္း ကိုယ့္ရြာကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ ့ဥကၠဌကို အဲလို ့မေျပာပါနဲ ့ဘုရား၊ သူ႔မွာ ဥေႏွာင့္မရွိ ေပမယ့္ ..ဒါ ..ရွိတယ္ေလ ဘုရား.‘‘ ဟူ၍ လက္ညွဳိးကို ေကြး၍ေကြး၍ ျပေလေတာ့သတည္း။ ။