ၾကြက္ကုိက္ေသာ ပုဆိုး

ေမး။ ။ ေအာင္ေက်ာ္ေဇာ။ ။ အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ တစ္ခုေမးပါရေစဘုရား၊ ရပ္ကြက္ထဲမွာ အျမဲလိုလို ၾကားေနရတဲ ့၊ အတိတ္ နိမိတ္ ဆုိတာနဲ ့ပါတ္သက္ျပီးေတာ့၊ ၾကြက္ကိုက္တဲ့ အဝတ္ကို မဝတ္ရဘူးဟု ၾကားဖူးပါသည္ဘုရား၊ ဘာသာေရးရွု႕ေထာင့္မွ ဘယ္လို အယူရွိသည္ကုိ ေျဖၾကားေပးေတာ္မူပါဘုရား။

ေျဖ။ ။ ၾကြက္ကုိက္ေသာအဝတ္၊ မီးေလာင္ေသာအဝတ္၊ ေရေမ်ာ္ေသာအဝတ္၊ ရက္ရာဇာ၊ ျပႆဒါး၊ ဝါရမိတၱဳ၊ အိမ္ေထာင္ဖက္၊ မိတ္ဖက္၊ ရန္ဖက္၊ ဓာတ္ေန၊ လာဘ္ေန၊ နတ္ေန၊ စက္ေန၊ ေရခ်ိဳးေန႕၊ ေခါင္ေလ်ွာ္ေန႔၊ သမားျဖဴေန႔၊ တာေနာေန႔၊ ဤမ်ားလွစြာေသာ၊ ေရွာင္စရာအဖုံဖုံ ေပါက္ကရ မ်ိဳးစုံတုိ႔ေၾကာင့္၊

ေသာၾကာေရေၾကာင္း မသြားေကာင္း၊ တနလၤာတစ္ခါႏွင့္မျပီး၊ ပန္းေပး အလွန္းေဝး၊ ပါဝါေပး တစ္ကမၻာေဝး၊ စသည္ စသည္အားျဖင့္ ေျပာမဆုံးေပါင္ ေတာသုံးေတာင္ မွ်ေလာက္ေသာ၊ အယူအဆ အစြဲအလမ္းတို႔သည္၊ လူေလာက လူ႔ဘဝထည့္တြင္၊ အနည္းႏွင့္အမ်ား ရွိေနၾကသည္ကုိ ေနရာတိုင္း ေဒသတိုင္း၌ ေတြ႔ေနရေလသည္။

ဤကဲ့သုိ႔ အယူအဆမ်ားကို အစြဲဥပါဒါန္မထားသင့္ဟု ဘုရားရွင္ေဟာေတာ္မူခဲ့ေသာ၊ ဇာတ္နိပါတ္မ်ားမွ တစ္ခု ထုပ္ႏုတ္ေရးသားျပပါမည္။

ရာဇျဂိဳဟ္ျပည္တြင္ အတိတ္နိမိတ္ကို အလြန္ယုံၾကည္ေသာ ပုဏားတစ္ေယာက္သည္၊ မိမိ၏ အဝတ္မ်ားကို ၾကြက္ကိုက္ခံရသျဖင့္၊ နိမိတ္ မေကာင္းဟု ယူဆကာ သားျဖစ္သူကို သုႆာန္၌ စြန္႔ပစ္ရန္ ေစခိုင္းလိုက္ေလ၏၊

ခ်စ္သား ဒီအဝတ္ေတြကို လက္ႏွင့္မထိေစနဲ ့၊ လက္ႏွင့္ ထိမိလ်ွင္ ပ်က္စီးေတာ့မည္၊ အိမ္မွာထားလ်ွင္လည္း စီးပြားပ်က္မည္၊ အေစခံေတြက မလြင့္ပစ္ပဲ သိမ္းဆည္းထားလ်ွင္လည္း ပ်က္စီးေတာ့မည္ ဟု ေျပာဆိုကာ သူ႔သားကုိလည္း မထိမိေစပဲ ထုပ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ေကာ္ယူကာ သြားေရာက္ စြန္႔ပစ္ခို္င္းေလေတာ့၏။

ထုိအျခင္းအရာကို သိေတာ္မူုေသာ ဗုဒၶက၊ သုႆာန္တြင္ အသင့္ေစာင့္၍ ေနေလ၏၊ ပုဏား၏သား ေရာက္လာေသာအခါ၊
အသင္လုလင္ ဘာ့ေၾကာင့္ သုႆာန္သုိ႔ လာသနည္းဟု ေမးေလ၏၊

ထိုအခါ လုလင္က၊ အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္တို႔အိမ္မွာ အဝတ္ေတြကို ၾကြက္ကိုက္ခံရပါသည္၊ ၄င္းမဂၤလာမရွိေတာ့ေသာ အဝတ္မ်ားကို သိမ္းဆည္းထားမိလ်ွင္ ပ်က္စီးတတ္ေသာေၾကာင့္၊ သုႆာန္၌ စြန္႔ပစ္ရန္ လာခဲ့ပါသည္ဘုရား ဟူ၍ ေလ်ွာက္ထားေလ၏။

ဘုရားရွင္သည္ လုလင္ငယ္ စြန္႔ပစ္ေသာ အဝတ္မ်ားကို ေကာက္၍ယူသြားေလ၏၊ ထိုအေၾကာင္းကို သိေသာ ဖခင္ပုဏားၾကီးသည္၊ ဤအရွင္ေဂါတမသည္၊ ပ်က္စီးဆုံးရွုံးရေတာ့မည္ဟု စုိးရိမ္မိသျဖင့္၊ မိမိအိမ္၌ရွိေသာ အဝတ္အစားမ်ားကိုယူကာ ေဝဠဳဝန္ေက်ာင္းသို႔ ခ်က္ခ်င္းလုိက္သြားေလ၏၊

အရွင္ေဂါတမ ၾကြက္ကိုက္ေသာ အဝတ္အစားေတြကို သိမ္းထားလွ်င္ အရွင္ေဂါတမေရာ ေက်ာင္းတိုက္ၾကီးပါ ပ်က္စီးရေတာ့မည္၊ သကၤန္းအတြက္ အဝတ္မလုံေလာက္လ်ွင္ ဤအဝတ္သစ္မ်ားကိုယူ၍ သကၤန္းခ်ဳပ္ဝတ္ပါဟု ေလ်ွာက္ထားေလ၏။
ထုိအခါဘုရားရွင္က ပုဏားသားအဖအား မဂၤလဇာတ္ေတာ္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူေလ၏၊ မဂၤလဇာတ္အဆုံးတြင္ ပုဏားၾကီးအား ဘုရားရွင္က ဤသို႔ ေျပာလုိက္ေလ၏၊

ပုဏားၾကီး.. ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္တို႔မည္သည္၊ ေနၾကတ္၊ လၾကတ္၊ နကၡတ္ၾကတ္၊ ဥကၠာက်၊ ျပႆဒါး၊ အရပ္မီးေလာင္ျခင္းစေသာ အထူး ထူးေသာ၊ အတိတ္ဖတ္ နိမိတ္ဖတ္၊ လကၡဏာဖတ္၊ အစြဲမ်ားကို လြန္ေျမာက္ေနေလျပီ၊ အစြဲအလန္းမ်ားကို ပယ္ျဖတ္ျပီးေလျပီ၊ ယုတ္စြာ့အဆုံး ဤေလာကကုိပင္ အစြဲမရွိၾကေတာ့ျပီးဟူ၍ ေဟာေတာ္မူေလ၏။
ပုဏားသားအဖသည္လည္း ဘုရားရွင္၏တရားကုိ နာၾကားရသျဖင့္၊ ေသာတာပန္တည္ေလေတာ့သတည္း။