ရြာဦ္းေက်ာင္းဆရာေတာ္ႏွင့္ မေနာမယ ဂမၻီရ ေရမန္း

ၹ

တစ္ေန႔သ၌ အင္းစိန္ျမိဳ႕ ေဖာ့ကန္ရပ္ကြက္ မဂၤလာလမ္းတြင္ အသက္ ၂၅- ၃၀ ဝန္းက်င္ရွိ္ စတိုးဆိုင္ပုိင္ရွင္ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္သည္၊ ေရာင္းမထြက္နိုင္ေသာ မိမိ၏ဆိုင္မွ ေပါင္မုန္႕မ်ား ကို ျပန္လည္ သိပ္ဆည္း ရင္း၊ နွေျမွာတသျဖစ္ေနခုိက္၊ မိမိ၏ ဆုိင္ႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တြင္၊ ဆုိင္းခန္းဖြင့္ရန္ လာေရာက္ ေနရာခ် ေနေသာ တစ္ျခားအမ်ိဳးသမီးငယ္တစ္ေယာက္ကုိ သတိထား မိေလ၏၊

၄င္းစတိုးဆိုင္ပုိင္ရွင္ အမ်ိဳးသမီးသည္၊ သူမ၏ အေတြ႕အၾကဳံအရ ဤေနရာ ဤေဒသ၌ ေစ်းဆုိင္ လာဖြင့္သူ မွန္သမွ် အရံွုးႏွင့္သာ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရပုံမ်ားကုိ ျပန္လည္ေတြးၾကည့္ရင္း၊ ဆုိင္ခန္းျပင္ဆင္ ေနသူ အမ်ိဳးသမီး ငယ္ေလးကို သနားမိေသးေတာ့၏။

သူကုိယ္တိုင္းမွာလည္း အေရာင္းမသြက္ျဖစ္ေနရသည့္အထည့္၊ ဤကဲ့သုိ႔ မိမိဆုိင္ႏွင့္ ကပ္လွ်က္ေနရာတြင္ ေနာက္ထပ္ဆုိင္တစ္ဆုိင္ လာေရာက္ဖြင့္ခဲ့ပါက အက်ိဳးနည္းရေခ်ရဲ့ ဟုလည္း၊ စိတ္ကူးမိေလသည္။ မည္သုိ႔ ပင္ျဖစ္ေစ၊ မိမိဆုိင္အေရာင္းသြက္ေရးအတြက္ မွတ္မိသမ်ွေသာ ဂါထာမႏၱရားမ်ား ကုိသာ ရြတ္ဖတ္ ေနမိ ေလ၏၊

သို႔ေသာ္လည္း ေနာက္ထပ္ဖြင့္ရန္ ျပင္ဆင္ေနေသာ ဆုိင္မွာ မိမိကဲ့သို႔ စတုိးဆုိင္ မဟုတ္ေၾကာင္းကို အကဲခပ္မိသျဖင့္ အနည္းငယ္ ေနသာထုိင္သာရွိသြားေတာ့၏၊ အေတာ္အသင့္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ရွိေသာ ၄င္းဆုိင္ငယ္ေလးသည္၊ စာေသာက္ဆုိင္ေသာ္၄င္း၊ ထမင္းဆိုင္ေသာ္၄င္း တစ္ခုခုျဖစ္ရမည္ဟု တြက္ဆထားလုိုက္ေလ၏။

ေနာက္တစ္ေန ့နံနက္ မုိးလင္း၍ မိမိ၏ စတိုးဆုိင္ကို ဖြင့္ရန္အသြား၊ ပရိတ္သတ္အနည္း ငယ္ စည္ကားေနေသာ ၄င္းဆုိင္ကေလးကို၊ အမွတ္မထင္သတိထားမိသြား၏၊ ရခုိင္မုန္႔တီ အာပူလွ်ာပူဟူ၍လည္း ဆုိင္းပုဒ္ငယ္တစ္ခုကုိ ခပ္ရုိးရုိးကေလး ခ်ိဳတ္ဆြဲထားေသး၏၊ 

စိတ္ဝင္စားမိ၍ အေသအခ်ုာ ေလ့လာၾကည့္မိေသာအခါတြင္ကား။ ဆုိင္ခန္း၏ ေခါင္းရင္း ဖက္တြင္၊ အသက္ ၂၀ ဝန္းက်င္ရွိ ရဟန္းငယ္တစ္ပါးလည္း ရွိေနသည္ကုိ ေတြ႔ရသျဖင့္ ပို၍ပင္ စိတ္ဝင္စားစြာ မိမိဆုိေပၚမွ ေန၍ အစအဆုံး ဂရုတစုိက္ ၾကည့္ေနမိ၏။

ခဏအၾကာတြင္ ၄င္းရဟန္းငယ္သည္၊ မိမိ၏ေရွ႕တြင္ခ်ထားေသာ ေသာက္ေရခြက္ကုိ ဟန္ပါပါျဖင့္ ထက္ဝက္ခန္႔ ေသာက္ျပီးေနာက္၊ က်န္ထက္ဝက္ခန္႔ကို ပလပ္စတိတ္အိပ္ငယ္ တစ္လုံးတြင္ ထည့္ကာ၊ ဆုိင္ရွင္အမ်ိဳးသမီးငယ္အား၊ ေရာ့..ဟူ၍လွမ္းေပးလုိက္ေလ၏ ျပီးလ်ွင္ ၄င္းရဟန္းငယ္သည္ ဆုိင္ခန္းထဲရွိ လူသူမ်ားကို ခပ္ဆပ္ဆပ္ စကားအနည္းငယ္ ေျပာျပီးလ်ွင္၊ မုန္႔တီတစ္ခြက္ကို အားရပါးရ သုံးေဆာင္ေနေလေတာ့၏။

ဆိုင္ရွင္အမ်ိဳးသမီးသည္၊ ရဟန္းငယ္ေပးေသာ ပလပ္စတိတ္ေရထုပ္ကေလးကုိ တရုိေသ ယူေဆာင္ လာျပီးလွ်င္၊ စာပြဲခင္းက်င္းထားရာ အေပၚတြင္ ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ တပ္ဆင္လုိက္၏၊ ထုိသို႔တပ္ဆင္ ေနစဥ္တြင္လည္း ၄င္းရဟန္းငယ္မွ မၾကာမၾကာ အမိန္႔ေပးေနသကဲ့သို စကားမ်ား လွန္းလွန္း ေျပာေန သည္ကို ဝုိးတဝါး လွမ္းျမင္ေနရေလ၏။ ရဟန္းငယ္သည္ကား ၄င္းဆုိင္ခန္းရွိ သူမ်ားအေပၚ အေတာ္ ၾသဇာရွိပုံရ၏။

စတုိးဆုိင္ပုိင္ရွင္ အမ်ိဳးသမီးသည္ အလြန္အင္မတန္မွ စိတ္ဝင္းစားမိသျဖင့္၊ ခ်က္ခ်င္း ဆိုသလို၊ မိမိဆိုင္ေပၚမွ ဆင္းကာ၊ ရခိုင္မုန္႔တီတစ္ခြက္ကုိ သြားေရာက္အားေပးလိုက္ေလ၏၊ ျပီၤးလွ်င္ ၄င္းရဟန္းငယ္အား မိမိဆိုင္ေပၚသို႔ ပင့္ကာ၊ အခ်ိဳပြဲအခ်ဥ္ပြဲမ်ားဆက္ကပ္လုိေၾကာင္း ေလ်ွာက္ထား ေလေတာ့၏၊

ရဟန္းငယ္ကမူ မိမိမွာ စာခ်တာဝန္ရွိေနေသး၍ ေနာက္တစ္ပတ္ တနဂၤေႏြ ေန႔ႏွင့္ ဥပုသ္ေန႔ႏွင့္ တုိက္ဆုိင္ခဲ့လ်ွင္ မုခ်လာေရာက္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သို႔ေသာ္လည္း ဒကာမၾကီၤး၏ စတုိးဆိုင္ေပၚသို႔ မတက္ေရာက္ေတာ့ပဲ ဤမုန္႕တီဆိုင္ခန္းသို႔ လာေရာက္ကပ္ႏိုင္ေၾကာင္းကို ေျပာၾကား လုိက္ေလေတာ့၏၊

စတုိးဆုိင္ပုိင္ရွင္ အမ်ိဳးသမီးသည္ အလြန္ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္သြားေလေတာ့၏၊ ၄င္းစတုိးဆုိင္ပုိင္ရွင္ အမ်ိဳးသမီး၏ အထင္မွာ ဤဦ္္းဇင္းငယ္သည္၊ ေစ်းေရာင္းေကာင္းရန္အတြက္ ေရမန္းျဖင့္ သိဒၶိတင္ေပး သည္ဟု အတိအက် ယူဆထားေလ၏၊

တုိက္တိုက္ဆိုင္ဆုိင္ပင္လွ်င္ မုန္႔တီဆုိင္ကေလးသည္လည္း တစ္ပတ္အတြင္း အေတာ္ေလးကုိ ေရာင္းအားေကာင္းလာခဲ့ေလေတာ့၏ အပ်င္းေျပမုန္႔တီဆုိင္ဖြင့္ၾကည့္သည္ဟု ဆိုေစကာမူ တစ္ေန႔ကို မုန္႔ဖတ္ ၁၂ ပိႆာထိ ေရာင္းခ်ရေလ၏၊ မနက္အေစာၾကိ္းကတည္းက ေန႔လည္ ၁ နာရီေလာက္ထိ လက္လည္သည္ဟူ၍မရွိေပ။

ထိုမထင္မွတ္ပဲ ေစ်းေရာင္းေကာင္းေနသည္ကိ္ု ျမင္ေသာအခါ စတုိးဆိုင္ပုိင္ရွင္ အမ်ိဳးသမီးသည္ ဦးဇင္းငယ္ ၾကြလာမည့္ေန႔ကုိ တေမ်ွာ္ေမ်ွာ္ျဖင့္ ေစာင့္ေန ရွာ၏၊ ဥပုသ္ေန႔ႏွင့္ တနဂၤေႏြေန႔ တုိက္ဆုိင္လွ်င္ ၾကြလာ မည္ဟု ေျပာခဲ့ေသာ ဦးဇင္းငယ္၏ စကားကို အျမဲၾကာေယာင္ ေနမိေလ၏၊

အမွန္မွာမူ ဦၤးဇင္းငယ္ဆုိလိုသည္မွာ ဥပုသ္ေန႔မ်ားတြင္မွ စာဝါပ္ိတ္ေသာေၾကာင့္ ဥပုသ္ေန႔မွ ၾကြလာခဲ့မည္ ဟု ဆုိလုိျခင္းျဖစ္ေလသည္၊ တနဂၤေႏြေန႔ ႏွင္ ့တုိက္ ဆုိင္ေစခ်င္သည္ မွာကား ဦၤ္းဇင္းငယ္၏ ေမာင္ႏွမမ်ား အလုပ္နားသည့္ရက္ႏွင့္ တုိက္ဆုိင္လုိေစေသာ ေၾကာင့္ျဖစ္ ေလည္။

ဤသည္ကုိပင္လွ်င္ အလြန္အထင္ၾကီးေနေသာ စတုိးဆုိင္ပိုင္ရွင္ အမ်ိဳးသမီးမွာမူ ေန႔ထူး ေန႔ျမတ္ကိ္ု ေရြး၍ ၾကြလာမည့္ဟု အထင္ေရာက္ေနေလေတာ့သည္။

ေနာက္တစ္ပတ္ၾကာလွ်င္ ဦးဇင္းငယ္ ၾကြလာျပီး သူအင္မတန္မွ ၾကိဳက္နစ္သက္ေသာ ရခိုင္မုန္႔တီကို အားရ ပါးရ သုံးေဆာင္ေနေလေတာ့၏၊ ၄င္းဦးဇင္းငယ္သည္ကား ရခုိင္မုန္႔တီ္ကို အလြန္ၾကိဳက္နစ္သက္၏၊ ငယ္စဥ္က ဆိုလွ်င္ ရခုိင္မုန္႔တီေကၽြးမည္ဟု ေျပာျပီးကာမွ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင္း မေကၽြးျဖစ္ခဲ့လွ်င္ကား ထုိေန႔အဖို႕ မည္သည့္ အစားအစာကိုမွ မစားေသာက္ေတာ့ေပ။ ယခု အသက္ၾကီးလာသည့္တုိင္ေအာင္ ထုိအက်င့္ကုိ မစြန္႔လြတ္ႏုိင္ေသးေပ။

ရခိုင္မုန္႔တီသုံးေဆာင္ျပီး၍ မၾကာခင္ပင္လွ်င္ စတိုးဆုိင္ပိုင္ရွင္အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ အလြန္ရုိေသေသာ အမူအယာျဖင့္ ေရာက္လာေလေတာ့၏၊ ဦးဇင္းငယ္မွာ ဤမွ်ရုိေသ ကိုင္းရွို္င္း ေသာ အမူအယာျဖင့္ မိမိေရွ႕ တြင္ လာေရာက္ထုိင္ေနေသာ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္၏ ေရွ႕တြင္ ကိုယ့္ကိုကုိယ့္ မယုံသကၤာျဖင့္ မေနတတ္ မထိုင္တတ္ျဖစ္ေနေလေတာ့၏၊ 

စတုိးဆုိင္ပုိင္ရွင္ အမ်ိဳးသမီးေလွ်ာက္ထားသည္မွာကား= မွန္လွပါဦၤးဇင္းေလးဘုရား၊ တပည့့္မေတာ္မ ဆိုင္ခန္းအတြက္ ေရမန္းတစ္ပုလင္းေလာက္ မန္းေပးေတာ္မူပါဘုရား.. ဟူ၍ျဖစ္ေလ၏၊

ဦၤးဇင္းငယ္သည္ အလြန္အံ့ၾသေသာ အမူအယာျဖင့္ ေဘးဘီးဝဲယာကုိ အနည္းငယ္ အကဲခပ္ၾကည့္ျပီးလွ်င္၊ ဒကာမၾကီး ဘာေျပာတာလဲ ဟု မယုံသခၤါ ေမးမိေလေတာ့၏၊ ထုိအခါ စတိုးဆုိင္ပုိင္ရွင္ အမ်ိဳးသမီး သည္ လည္း၊ ဆုိင္ဖြင့္သည့္ေန႔က ဦၤးဇင္းငယ္ကုိယ္တုိင္ ထုတ္ေပးခဲ့ ေသာ ေရထုပ္ကေလးကုိ လက္ညိွုညြန္ျပကာ၊ 

ေဟာ..ဟုိက အရွင္ဘုရား မန္းေပးခဲ့တဲ့ မေနာမယဂမၻီရ ေရမန္းလိုမ်ိဳး တပည့္ေတာ္မကိုလညး္ ခ်ီၤးျမင့္ေပးပါ ဘုရားဟု ထပ္မံေလ်ွာက္ထား လိုက္ေလေတာ့၏။

ဦၤးဇင္းငယ္သည္ အရာအားလုံးကို သေဘာေပါက္သြားသျဖင့္ ရယ္ခ်င္ေသာစိတ္ကုိ ေအာင့္အီးသီးခံျပီး၊ ဤသို႔ျပန္လည္ ရွင္းျပရေလေတာ့၏။

အဲဒီၤ ..ေရထုတ္က ေရမန္းမဟုတ္ဘူး ဒကာမၾကီ္ရဲ ႕….ဟု စအခ်ီကာျဖင့္၊ ၄င္းေရထုပ္ငယ္ ကို စာပြဲေပၚမွ ေန၍ ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ခ်ည္ထားသည္မွာကား မုန္႔ဖတ္ႏွင့္ အျခား တုိလီ မုိလီမ်ား ကို ယင္ေကာင္ နားမွာစုိး သျဖင့္၊ ယင္ေကာင္မ်ားကုိ ေျခာက္လွန္႕ရန္အတြက္ တမင္သက္သက္ စာေျခာက္ရုပ္ကဲ့သို   ့လုပ္ထားေသာ ေရထုပ္သာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဘယ္လုိ မႏၱရားကိုမွ မတတ္ေၾကာင္း ယင္ေကာင္မ်ား မလာႏုိင္ရန္ ၄င္းေရထုတ္ကေလးကုိ ယုိင္ထုိးလွဳပ္ေပးျခင္းျဖင့္ ဟန္႔တားထား ျခင္းသာ ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပရေလေတာ့၏။

စတိုးဆုိင္ပုိင္ရွင္ အမ်ိုဳးသမီးမွာလည္း မိမိ၏အျဖစ္ကို မိမိသိရွိရသျဖင့္ ၄င္းအမ်ိဳးသမီး ႏွင္ ့ဆုိင္ခန္းရွိ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမမ်ား အားလုံးတုိ႔မွာ တစ္ညီၤတစ္ညြတ္တည္း..ဝါး..ဟား..ဟား ဟူ၍ ျပိဳင္တူ ထြက္သြား ၾကေလေတာ့သတည္း။

ထုိစဥ္က ေရမန္းမန္းေသာ ဦးဇင္းငယ္မွာ ကပၸိယေက်ာ္ေခါင္၏ဆရာရင္း ရြာဥိ္းေက်ာင္းဆရာေတာ္ ျဖစ္ေလသည္၊ မုန္႔တီဆုိင္ပုိင္ရွင္မွာ ရြာဦၤးေက်ာင္းဆရာေတာ္၏ အစ္မျဖစ္ေလသည္၊ စတိုးဆုိင္ပုိင္ရွင္ မွာကား ေဖာ့ကန္ရပ္ကြက္တြင္ အလြန္နာမည္ၾကီၤးေသာ ဦၤးတင္ေမာင္စတိုးဆုိင္ ျဖစ္ေလသည္။

ဤသို႔လွ်င္ လူတို႔မည္သည္၊ မိမိတို႔၏ အားကုိးရာကို လြဲမွားစြာ ရွာမီွးတတ္ၾကေလသည္၊