တန္ျပန္သက္ေရာက္မွူ

သက္ေရာက္မွူတိုင္းတြင္ တန္ျပန္သက္ေရာက္မူရွိသည္ဟု နယူတန္၏ အယူအဆမ်ားကို ငယ္စဥ္က သင္ယူခဲ့ဖူး၏၊ နံရံသို႔ ခဲတစ္လုံးကို ပစ္ခ်လုိက္၍ ျပန္လည္ ကန္ထြက္လာျခင္းသည္ တန္ျပန္သက္ေရာက္မွူတစ္ခု ျဖစ္သည္ဟု သိခဲ့ရ၏။ ဤသည္မွာ ငယ္စဥ္က အသိျဖစ္ေလသည္။

ယေန႔= တပည့္ေက်ာ္ကပၸိယေက်ာ္ေခါင္၏ အစ္မေတာ္တစ္ေယာက္ ရြာဦ္းေက်ာင္းသုိ႔ ေရာက္ရွိလာျပီး ၄င္းတန္ျပန္သက္ေရာက္မွူမ်ားအေၾကာင္းကုိ ္ေမးျမန္ေလေတာ့၏၊ သုိ႔ေသာ္ သူေမးေသာ တန္ျပန္သက္ေရာက္မွူမ်ားမွာကား နယူတန္၏ တန္ျပန္သက္ေရာက္မွူမ်ိဳးမဟုတ္၊

ကံ၏နိယာမ၊ ကံ၏အက်ိဳးေပးမွူ၊ ကံေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာေသာ ဝဋ္ေၾကြးမ်ားအေၾကာင္းကို ေမးျမန္း ေဆြးေႏြးခဲ့ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ဤေနရာ၌ တန္ျပန္သက္ေရာက္မွူဟူသည္၊ မိမိျပဳလုပ္မိေသာကံ (အလုပ္)၏၊ စြမ္းအားႏွင့္ ျပဳလုပ္ခံရသူ(အရာဝတၲဳ)တုိ႔၏ စြမ္းအားကုိ၊ သတိထားမိဖို႔ လိုအပ္ေလသည္။

ပုရြက္ဆိပ္ကေလးတစ္ေကာင္ကို သတ္ျခင္းသည္၊ ဆင္ၾကီးတစ္ေကာင္ကို သတ္ရသေလာက္ လုံးလမစုိက္ရသျဖင့္၊ သတၱဝါခ်င္း တူေသာ္လည္း အက်ဳိးေပးျခင္းကြာေပမည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ျပဳလုပ္ခံရသူတို႔၏ စြမ္းအားကြာျခားေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေလ၏။

မိမိတို႔ေန႔စဥ္ လွဳပ္ရွားေနၾကရေသာ ဤလူ႔ဘဝ ဒြႏၷယာၾကီးထည့္တြင္ လူေပါင္းစုံ အလႊာေပါင္းစုံျဖင့္ ဆက္ဆံက်င္လည္ ေနၾကရေသာေၾကာင့္ စကားေပါင္းစုံကုိ ပုံစံမ်ိဳးစုံျဖင့္ေျပာဆိုကာ လွည့္လည္ေနၾကရေသသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ မိမိ၏ အမွတ္မထင္ ေျပာဆိုမိေသာ စကားကေလး တစ္ခြန္းျဖင့္၊ အလုပ္ထုပ္ခံရျခင္း၊ ရာထူးေလွ်ာ့ခ်ခံရျခင္း သံသရာအေၾကြးတင္ခံရျခင္း စေသာ မေကာင္းက်ိဳးမ်ား မတိုးပြားၾကေစရန္ႏွင့္၊ ထို႔သုိ႔ အမွတ္မထင္ စကားကေလးတစ္ခြန္းကို ေျပာဆိုမိခဲ့ၾက၍ သံသရာ အေၾကြးကုိ ျပန္လည္ကာေပးဆပ္ၾကရေသာ၊ အတီေတ ဗာရာဏသီမ်ား အေၾကာင္းကုိ အနည္းငယ္ ေဖာ္ျပလုိက္ပါသည္။

အမၺပါလီ= သိခီဘုရားရွင္လက္ထက္တြင္၊ ေစတီရင္ျပင္တစ္ခုသို႔ သြားရင္း၊ ရဟႏၱာမေထရ္မၾကီးတစ္ပါး၏ တံေထြးကို ေစတီရင္ျပင္ေပၚ၌ ေတြ ့ေသာအခါ မဆင္မျခင္” ဘယ္..ျပည့္တန္ဆာမေတြကမ်ား ေထြးထားသလဲ” ဟု မဲ့ကာရြဲ႕ကာ ေျပာဆိုမိေသာ မိမိ၏ ဝစီေဘဒ အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ေဂါတမဘုရားရွင္လက္ထက္တြင္၊ ျပည့္တန္ဆာမျဖစ္ရေလသည္။

သီရိမာ= သူသည္လည္း ထိုနည္း၄င္း၊ ေစတီရင္ျပင္တစ္ခုတြင္ ထိုင္းေနရင္း မိမိ၏ ျခဳံပါဝါတြင္ ပယ္က်ံေနေသာ တံေထြးကုိ ေတြ႔ရွိသျဖင့္၊ ” အဘယ္ ျပည့္တန္ဆာမ ေထြးထား ခဲ့သလဲ” ဟု ေျပာဆိုမိခဲ့သျဖင့္၊ ျပည့္တန္ဆာမ အျဖစ္ျဖင့္ ေပးဆပ္ရေလသည္။ အမွန္မွာ ၄င္းတံေထြး သည္လည္း ရဟႏၱာမၾကီၤးတစ္ပါး၏ အမွတ္မထင္ ေထြးခဲ့မိေသာ တံေထြးျဖစ္ေၾကာင္း သိရေလသည္။

သာမာဝတီ= သူသည္ကား အလြန္တရာ ေမတၱာတရားႏွင့္ျပည့္စုံျပီး ထင္ရွားေသာ မိဖုရားတစ္ဦး ျဖစ္ေလသည္၊ သုိ႔ေသာ္- ေရွးဘဝက ပေစၥကဗုဒၶါ တစ္ပါးအား မီးလ်ွိုဳ႕သတ္ခဲ့ဖူးေသာ အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ဤဘဝတြင္ ဘုရင္ဥေတနမင္းၾကီး၏ ေတာင္ညာစံ မာဂႏၶီ၏ လက္ခ်က္ျဖင့္ မီးေလာင္တိုက္ကုိ သြင္း၍ အသတ္ခံခဲ့ရေသသည္။

ခုဇၨဳတၱရာ= သူသည္လည္း အလြန္တရား ဥာဏ္ေကာင္းေသာ ဧတဒက္ရ ရဟႏၱာေထရီမ တစ္ပါးျဖစ္ေလသည္၊ သို႔ေသာ္= ေရွးဘဝက ခါးအနည္းငယ္ကုန္းဟန္ရွိေနေသာ ပေစၥကဗုဒၶါတစ္ပါးအား ေပ်ာ္ေစလိုေသာ သေဘာထားျဖင့္၊ ”ငါတို႔အိမ္သို႔ ဆြမ္းခံၾကြတဲ့ ဘုန္းၾကီးက ဒီလို ဒီလုိ ၾကြတယ္-ဟု ဆိုကာ” မိမိခါးကို ကုန္ကြကြလုပ္၍ လမ္းေလွ်ာက္ ေလွာင္ေျပာင္ ျပခဲ့ဖူးေသာ အကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ ဤဘဝတြင္၊ ခါးကုန္းျခင္းဟုဆိုေသာ ဆိုးက်ိဳးကို ခံစားခဲ့ရေလသည္။

အထက္ပါ အေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ ဖတ္ရွုေလ့လာမိသျဖင့္၊ အန္မတန္မွ လြယ္ကူစြာ ျပဳလုပ္လိုက္ရေသာ မိမိ၏ အမွတ္မထင္ စကားကေလးတစ္ခြန္းသည္၊ ျပဳလုပ္ခံရသူတို႔၏ သီလဂုဏ္ သမာဓိဂုဏ္ ပညာဂုဏ္ဟု ဆိုအပ္ေသာ၊ စြမ္းအားမ်ားေၾကာင့္ မိမိအတြက္ သံသရာတြင္ အေၾကြးတင္၍ ျပန္လည္ေပးဆပ္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း။

ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ႏွင့္ ကပၸိယေက်ာ္ေခါင္၏ အစ္မေတာ္တို႔ ေဆြးေႏြးခန္းအား ျပန္လည္တင္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ဝစီေဘဒ ထိတိုင္းရွ၊