ကပၸိယေက်ာ္ေခါင္ႏွင့္ ဘုရားဒကာ ေက်ာင္းဒကာ ကုဋီဒကာ

တစ္ေန႔သ၌ အကၽြႏု္ပ္ကပၸိယေက်ာ္ေခါင္သည္၊ ကပၸိယဟုဆိုအပ္ေသာ ဂုဏ္ထူးဝိေသသကုိ ျမတ္ႏိုးစြာ ရင္ဝယ္ပုိက္လွ်က္၊ ရြာလူၾကီးမ်ားစုေဝးရာ ရြာဦးေက်ာင္း ဇရပ္ပ်က္ၾကီးသုိ႔သြားကာ အသာေခ်ာင္းလ်ွက္ တစ္ေစာင္းက နားေထာင္ေနေလေတာ့၏။

စည္းေဝးရျခင္း၏ အေၾကာင္းမွာကား ဤသုိ႔တည္း=

နစ္စဥ္ျပဳလုပ္က်င္းပျမဲျဖစ္ေသာ ရြာဘုံရဟန္းခံ ရွင္ျပဳပြဲၾကီးကုိ၊ ရြာလူၾကီးဖိုးလူႏွင့္ သူၾကီးကေတာ္ ေဒါမငယ္တုိ႔မွ တာဝန္ယူကာ ျပဳလုပ္က်င္းပႏိုင္ေရး အတြက္၊ ေန႔ရက္မ်ားကို တိတိက်က် သတ္မွတ္ ေနၾကျခင္းျဖစ္ေလသည္။ သူတို႔၏ တစ္ဦးတည္းေသာသား ေမာင္ဖိုးေတကိုလည္း သာသနာ့ ေဘာင္သုိ႔ သြပ္သြင္းမည္ဟုၾကားသိရေလ၏။

အလွဴရက္သတ္မွတ္ျပီးသည္ႏွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ အန္မတန္မွ ဂုဏ္ပကာသနကို မက္ေမာတတ္ေသာ သူၾကီးကေတာ္ ေဒၚမငယ္သည္၊ က်န္ေတာ္မ်ိဳးၾကီး ကပၸိယေက်ာ္ေခါင္ဖက္သို႔ လွည့္ကာျဖင့္၊ ဤသုိ႔ဆိုေလ၏
” ေဟ့ ငေက်ာ္ေခါင္ ဒီစာရြက္မွာေရးထားတဲ့အတိုင္း တစ္ရြာလုံးကုိ လိုက္ျပီး ေၾကာ္ျငားစမ္း”ဟူ၍ျဖစ္ေလ၏။

အမွန္မွာ ဤသုိ႔ေၾကာ္ျငားရျခင္းသည္ အကၽြႏ္ုပ္အေနျဖင္ ့အလြန္တရာ ကၽြန္းက်င္ျပီးသား အလုပ္တစ္ခု ျဖစ္ေလေသာေၾကာင့္ စာတစ္တန္း ေပတစ္ဖြဲ႔ ေရးဖြဲ႔စရာပင္ မလိုေတာ့ျပီးတကား။ ယၡဳကဲ့သို႔ စာျဖင့္ေရးေပး ေနျခင္းသည္ပင္လ်ွင္ ကပၸိယဟုဆိုအပ္ေသာ အကၽြႏု္ပ္၏ ဂုဏ္ထူးဝိေသကို ေစာ္ကားသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနေလေတာ့၏။

သို႔ႏွင့္ပင္လ်ွင္ အကၽြႏ္ုပ္ ကပၸိယေက်ာ္ေခါင္သည္လည္း မိမိ၏ ဂုဏ္ထူးဝိေသသကုိ အထူး ေစာင့္ထိန္းေသာ အားျဖင့္၊ ၄င္း သူၾကီးကေတာ္ဆိုသူ ေဒၚမငယ္ ေပးေသာစာရြက္ကို တာဝန္ေၾက သေဘာျဖင့္ လွမ္းယူျပီးလ်ွင္ စာရြက္ကို တစ္ခ်က္မ်ွ ေစာင့္ငဲ့ၾကည့္ရွုျပီး၊ ဣေျႏၵမပ်က္ ခတ္တည္တည္ျဖင့္ပင္္ အကၤ်ီးအိပ္ထည့္သုိ႔ ထည့္ထားလုိက္ေလေတာ့၏။

အကၽြႏု္ပ္ အေနျဖင့္ ဤကဲ့သုိ႔ ခပ္တည္တည္ ျပဳလုပ္ေနျခင္းသည္ပင္လ်ွင္ သူၾကီးကေတာ္ ေဒၚမငယ္၏ မ်က္စိကို စပါးေမႊး စူးေနေလေတာ့၏၊ သုိ႔ေသာ္လည္း အကၽြႏု္ပ္ဘာမ်ွမတတ္ႏုိင္ေပ၊
ကပၸိယေက်ာ္ေခါင္ ဟု ဆုိအပ္ေသာ အကၽြႏု္ပ္သည္လည္း ေခသူေတာ့မဟုတ္။

ကပၸိယ ဟု ဆုိအပ္ေသာ ဂုဏ္ထူးဝိေသသကုိ ထည့္၍မေခၚလ်ွင္ ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္မွတစ္ပါး မည့္သူကိုမ်ွ ဂရုစိုက္သူ မဟုတ္။ ခြ်င္းခ်က္အေနျဖင့္ကား ရြာလယ္က ေဒၚပု ကုန္စုံဆုိင္တြင္ ေစ်းေရာင္းေနေသာ ညိုျပာညက္ကေလး နန္းကုတ္ကုတ္ ကုိေတာ့ ခ်န္ထားပါေသးသည္။

မည္သုိ႔ဆုိေစ အလွဴမဂၤလာပြဲၾကီးအတြက္ ကပၸိယတုိ႔တတ္အပ္ေသာ အတတ္ျဖင့္ပင္လ်ွင္ ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္မ်ားသုိ႔ လိုက္လံ၍ ဖိတ္မန္တကာ့ ျပဳရေပးအုံးမည္။

။…ေညာင္ပင္ကုန္းေက်းရြာ အတြင္း၌ မွီတင္းေနထိုင္းၾကကုန္ေသာ….ဟု အစခ်ီကာျဖင့္ ထုံစံအတိုင္း ရြာရုိးကိုးေပါက္ေလ်ွာက္၍ ေၾကာ္ျငားေနရင္း၊ တစ္ေနရာသုိ႔ အေရာက္တြင္၊ သူၾကီးကေတာ္ကုိ အကၽြႏု္ပ္ျမင္လုိက္ရေလေတာ့၏။ သူၾကီးကေတာ္သည္ အကၽြႏု္ပ္ဆီသို ့ သုပ္သုပ္ သုပ္သုပ္ႏွင့္ ေရာက္ခ်လာျပီ၊

” ေဟ့ ငေက်ာ္ေခါင္ နင့္ကို ငါေရးေပးထားတဲ ့ စာထည့္မွာပါတဲ ့ဘုရားဒကာ ေက်ာင္းဒကာ ဆိုတာေတြကိုလည္း ထည့္ထည့္ျပီး ေၾကာ္ျငာအုံးမွေပါ့” ဟူ၍ ဆူပူၾကိမ္းေမာင္းေလေတာ့၏။ ဟုတ္ကဲ့အေဒၚ အေဒၚတို႔ လွဴထားသမ်ွ အကုန္ပါေအာင္ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးၾကီး ေၾကာ္ျငာေပးပါ့မယ္။

သုိ႔ႏွင့္ပင္ အင္မတန္မွ ရုိစင္ေသာ အကၽြႏု္ပ္၏ ေၾကာ္ျငာ စာသားမ်ားကုိ အနည္းငယ္ ကြန္႔ျမဴေစလွ်က္ဤသုိ႔ ေၾကာ္ျငာလိုက္ေလေတာ့၏။

ေညာင္ပင္ကုန္း ေက်းရြာအတြင္း၌ မွီးတင္းေနထိုင္ၾကကုန္ေသာ…. သပၸဳရိသႏြယ္ဝင္ (ဝင္တာမဝင္တာ အေၾကာင္းမဟုတ္) သူေတာ္စင္ပုဂၢိဳလ္ အေပါင္းတုိ႔ ခင္ဗ်ား…၊ (သူၾကီးကေတာ္ အနည္းငယ္ နားစြင့္ေနသည္ကုိ သတိထားၾကည့္မိ၏)

မိဘမ်ားျဖစ္ၾကကုန္ေသာ ဘုရားဒကာ ေက်ာင္းဒကာ သိမ္ဒကာ(သူၾကီးေတာ္ ျပဳံး၍လာေလျပီတကား) ကုဋီဒကာ (ကုဋီဒကာဟု ဆုိလုိက္လ်ွင္ မ်က္ႏွာအနည္းငယ္ ပ်က္စျပဳသြားေတာ့၏) ရြာလူၾကီးဦ္းဖိုးလူႏွင့္ သူၾကီးကေတာ္ေဒၚမငယ္ တုိ႔၏ ရင္နစ္သည္းခ်ား သားရတနာျဖစ္ေသာ က်ပ္မျပည့္ ေမာင္ဖိုးေတအား (ထုိအခါ၌ ဂုဏ္ပကာသနကုိ အလြန္တရာ မက္ေမာတတ္ေသာ သူၾကီးကေတာ္ ေဒၚမငယ္သည္ ေဒါသ ထြက္ေလေတာ့၏)

သာသနာ႔ဝန္ထမ္း ရွင္ရဟန္းအျဖစ္သုိ႔ သြပ္သြင္းမည္ျဖစ္ပါေသာေၾကာင့္၊ သြပ္မိုး ၾကမ္းခင္း ကုလားဖ်င္းႏွင့္ လွည္းေန လွည္းေအာင္း ျမင္းေဇာင္းမက်န္၊ မည္သူမဆို လာေရာက္ျပီး သုံးေဆာင္ႏိုင္ပါေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးၾကီး ကပိၸယေက်ာ္ေခါင္ မွ ကပၸိယတို႔ က်င့္အပ္ေသာ ဝတ္တရားအတုိင္း ထမင္းရည္ေခ်ာင္းစီး ေမာင္းတီးလုိက္ရေၾကာင္းပါ ခင္ဗ်ား…။